حرکت‌های خود را گرامی بدار

روخانه در بستر خود جاری است و حرکت می‌کند. هیچ‌چیز در این هستی ساکن نیست. طبیعت در چرخه ادواری خود می‌چرخد. هرکس و هر چیز که مطابق این جریان دوّار طبیعت حرکت کند پیروز است؛ اما کسانی که درک عمیقی از حرکت و رفتن ندارند در مقابل طبیعت می‌ایستند و تصمیماتشان ناهماهنگ با طبیعت است. ذات طبیعت در حرکت شکل می‌گیرد و نوآوری‌ها در دل همین حرکت‌ها جوانه می‌زنند. خودت را ببین. در عین این‌که در ایستایی جسمت هستی، در درونت چه حرکت‌هاست! حرکت‌هایی که نشان از جنبش و حرکت همیشگی جسم و ذهن تو دارند و هیچ جادوگری نمی‌تواند آن‌ها را متوقف کند. بهار می‌آید، بهار می‌رود، او همیشه به شکل‌های مختلفی در آمد و شد است. آمدن و رفتن دو فصل لازم و ملزوم یکدیگرند و تو باید هر دو را عمیقاً درک کنی. همان‌گونه که برای ظهور آمدن‌هایت باید جشن بگیری، باید برای رفتن‌هایت هم به‌جای عزا، جشن بگیری تا مفهوم جنبش و حرکت و چرخش در زندگی تو معنادار شود. هرکس که بر ماندن و ایستایی خود تأکید بورزد در مرداب ذهنیات خویش فرو خواهد رفت.

سراسر زندگی شکلی از رفتن‌های پی‌درپی است که نرم و آرام می‌رود و به زمین و زمان درس می‌دهد. اگر در این مسیر، ما چون گل‌ها گردافشانی کنیم تا گل‌های دیگری بروید، اوج عالی‌بودن ماست. دیروز من آرام آمدم و با صدایی متفاوت حضور خودم را اعلام کردم و یاد گرفتم که هر روز بروم. چقدر این جریان دوار روزها و شب‌ها و حرکت‌ها جالب و هیجان‌انگیز است و طوفان تحول در همین قاموس و فرهنگ است؛ هرچند بسیاری از افراد از رفت و آمد به اضطراب دچار می‌شوند و نمی‌توانند استرس را تحمل کنند. آن‌ها ترجیح می‌دهند که به یکسری عادات خویش دل خوش کنند تا روزگارشان به‌سر آید. این دقیقاً شکلی از مرگ تدریجی است. مرگی که درصدی از انسان‌ها آن را تجربه می‌کنند و هرچه خاطره‌های آن‌ها تلخ‌تر و غمگینانه‌تر باشد، این تفاوت در برابر حرکت، جنبش و تغییر بیشتر خواهد بود. حرکت و تغییر، جوهر جهان است. این دُور و تسلسل بوده، هست و خواهد بود. همین ده، بیست سال گذشته را ببین. تغییر و تکنولوژی چه‌ها که بر سر انسان‌ها نیاورده است! اگر به آن‌هایی که بر ماندن‌ خود اصرار ورزیده‌اند، دقیق بشوید خواهید دید که اکنون کجا هستند. به هر حال ما آمده‌ایم و روزی هم می‌رویم و این رفتن‌ها را به فال نیک می‌گیریم و دوباره در شکلی و فُرمی دیگر ظهور خواهیم کرد.