شعر گل مرداب

ای کاش راه فراری بود ازین دنیای آدمها

ازین گرداب اشک وخون ازین زنجیر نفرتها

ازین بغض غریبانه به روی ناله های خون

ازین دنیای ظلمانی میان عشق های دون

چرا باید چنین باشم غریب وبی کس وتنها

میان سیلهای اشک بیفتم من درین شبها

اگربودی تویار من نمی ماندم به حسرت ها

اگر یک لحظه هم بودی نمی ماندم چنین تنها

بیا ویادی از من کن میان سایه های غم

غریبانه صدایم کن میان لحظه های تنگ

گل مرداب من بشنو پیام عاشقانت را

که بی روی رخ مهدی نمی خواهیم دنیا را

شاعر: طاهره فتاحی